Fotografisch materiaal!

Liefste Kitty,

Gisteren hebben we een hele middag gerepeteerd. Voor het stuk, natuurlijk, maar eigenlijk om onze coach nog eens te zien.


Fien had haar lijf al in een pandapakje gewurmd (want we weten dat hij zulke dingen wel kinky vindt!)...


En Jelle stond al volledig klaar om dit mooie moment (het was ondertussen al weer enkele maanden geleden dat we hem gezien hadden!) op de gevoelige plaat vast te leggen.


'Hoh, ik verlang al!', zei Xander!


'Ik ook,' zei Ansie, en toen liet ze de radio vallen van pure extase.


'Verdorie!' dacht ik, 'straks heeft ze hem nog weggejaagd met al dat lawaai...'


Maar toen riep Jelle: 'Ik zie hem!'


'Joepie!' riep Anne-Sophie, terwijl Soetkin aan het schuilen was voor de flannekes die ze in al haar enthousiasme naar de omstaanden keilde.


'Slecht nieuws, gasten,' mompelde Xander, 'Jelle heeft onze coach verward met de piramide!'


De teleurstelling was groot...


...en Jelle was dan ook een beetje verdrietig.


Toen weerklonk Bertjes stem door de Mustang. 'He jongens, hij zit in mijn okselhaar!'


'Hahahahaha!'
'Hihihihi! Die Bert toch!'


De sfeer zat er terug in, en Ansie en ik besloten al op de uitkijk te gaan zitten.


Ook Jelle probeerde het nog eens.


Ik besloot de drukkende stilte te doorbreken met een vrolijke serenade.


Soetkin en haar nieuwe vriendje de gelpot zongen vrolijk mee.


Tamara had een idee. 'We lokken hem met de geur van broodjes!'


'Daar zal hij wel op afkomen!'


Het was spannend afwachten...


Maar al snel gaven Fien en Jelle de moed op.


'Hij komt niet meer, gasten...' zei Xander. 'ik voel het!'


Niemand wou dit knagende vermoeden bevestigen.


Jelle nam zelfs al zijn camera opnieuw ter hand, alsof hij met dat ene gebaar dat wat we allemaal wisten , terug ongedaan kon maken. Joost kwam niet...

... dus deed ik dan maar mijn kleren uit, en was het toch nog heel gezellig! Hoera!

Dag Kitty, tot morgen.

X!